Kaybolmak, yavaş yavaş. Acı kavramının hakkını vererek ve umursamadan…..
Yapılacak yegane mantıklı şey değilmidir. İnce dokunuşlarla bezenmeye çalışılmış ama bariz becerilememiş dehşeti içinde yüzen ve acı içinde kıvranan hayatın ve varlığın; var olmayı becerebilmiş yada becerebildiğini zanneden varlıklardan oluşan bu dehşet-i alemden kurtulmak için?
Üç boyuta sıkışmış tek boyutlu bir canlı olmak, hissetmek ama emin olamamak ve varsaymak, umursamazca ve haksızca. Ön yargıda bulunmak ve küfretmek yaşama, hayata veya olaylara; ama asıl küfürün kendisi olduğunu fark etmemek.
Devamını Oku
